Czym jest tętniak aorty?
Jest to odcinkowe poszerzenie aorty w jej segmencie piersiowym lub brzusznym powyżej przyjętych dla populacji norm średnicy. Najczęstszym miejscem pojawiania się tętniaka jest odcinek brzuszny, poniżej tętnic nerkowych. Przyjmuje się, że ponad 90% tętniaków to właśnie tętniaki brzuszne.
Co może prowadzić do pojawienia się tętniaka aorty?
Najważniejszym czynnikiem rozwoju tętniaka aorty jest wiek. Z biegiem lat aorta każdego z nas będzie się „nieznacznie” poszerzać, ale niektóre sytuacje będą wyraźnie nasilać proces poszerzania aorty. Do takich czynników należą: wady włókien kolagenu, zmiany miażdżycowe, infekcje bakteryjne ściany aorty lub wady wrodzone.
W populacji powyżej 60 r.ż. ta patologia aorty może dotyczyć 5 – 8% osób.
W jaki sposób można stwierdzić tętniaka aorty?
Każdy pacjent z podejrzeniem tętniaka aorty brzusznej powinien zostać zbadany przez lekarza specjalistę. Do badania pierwszego rzutu należy ocena USG metodą Dopplera. W sytuacji, gdy w USG nie potrafimy jednoznacznie ocenić rozległości tętniaka, lub jego licznych odgałęzień to wykonujemy badania angio-TK lub angio-MR. W przypadku tętniaka zlokalizowanego w aorcie piersiowej badaniami, które mogą ujawnić zmianę w aorcie są RTG klatki piersiowej lub badanie echokardiograficzne.
Jakie mogą być objawy tętniaka?
Zdecydowana większość tętniaków nie daje żadnych dolegliwości. Stwierdzenie obecności tętniaka aorty piersiowej lub brzusznej bywa czysto przypadkowe.
W sytuacji wystąpienia objawowego tętniaka aorty brzusznej mogą wystąpić następujące symptomy: bóle brzucha przy zmianie pozycji lub przy wysiłku, zaburzenia funkcji nerek wynikające z ucisku tętniaka na moczowody, wyczuwalny, tętniący guz w brzuchu lub cechy zakrzepicy tętnic poniżej poziomu pępka. W niektórych sytuacjach nagłe pękniecie tętniaka może doprowadzić do utraty przytomności, a przy niekorzystnym przebiegu nawet do zgonu.
Jakie są sposoby leczenia tętniaka aorty brzusznej?
W ramach standardowego leczenia farmakologicznego pacjent powinien przyjmować aspirynę (dawka kardiologiczna) oraz statynę (gdy brak jest przeciwskazań). Celem postępowania niefarmakologicznego jest ścisła kontrola ciśnienia tętniczego oraz unikanie nadmiernych, dużych wysiłków fizycznych.
Podstawowym i najstarszym sposobem chirurgicznego leczenia tętniaka aorty jest rozcięcie worka tętniaka i wszycie w jego miejsce protezy naczyniowej prostej lub rozwidlonej. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym, a przeciętny czas pozostawania w szpitalu to około 7-10 dni.
Drugą metodą leczenia jest postępowanie małoinwazyjne polegające na wszczepieniu specjalnie przygotowanej protezy naczyniowej tzw. stentgraftu. Istnieje wiele firm, które produkują stentgrafty, a wybór powinien być wynikiem indywidualnego podejścia do pacjenta. Zabiegi tego typu również wymagają pobytu w oddziale szpitalnym i kilku dni pobytu.
Konsultacje medyczne:
ul. Krowoderska 17
31-141 Kraków
Pokaż na mapie >